- tuşqul
- прил. меткий (обладающий способностью метко стрелять)
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
tuşqul — I (Gəncə) sərrast, düz. – O, yaman tuşqul atır II (Başkeçid, Qazax) hədəf, nişan. – Gəlin bu daşı tuşqul qoyax, görəx’ yalameynan kim vura biləjəx’ … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tuşqul — is. 1. Nişanalma, nişanlama, qarovullama. 2. sif. bax tuşatan, tuşvuran. <Qoca:> Belə tuşqul atıcı mən görməmişəm, qarovullamağı da çox uzaq çəkmədi, amma yenə düz vurdu. A. D … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
atıcı — 1. sif. Yaxşı tüfəng atan, yaxşı nişan vuran; mahir nişançı. // tar. Nişançı. Fəhlələrdən təşkil edilmiş atıcı dəstələri birinci gün lazımi kömək göstərə bilmədilər. . A. Ş.. // İs. mənasında. Cavanşir elinə mənsub sallağı bığlı, qolsuz kürklü… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qarovullama — «Qarovullamaq»dan f. is. <Qoca:> Belə tuşqul atıcı mən görməmişəm, qarovullamağı da çox uzaq çəkmədi, amma yenə düz vurdu. A. D … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti